ΙΛΙΓΓΙΩΔΕΙΣ αποδοχές, που μοιάζουν άπιαστο όνειρο για τον μέσο εργαζόμενο κατά την τρέχουσα οικονομική συγκυρία, μακροημέρευση σε θώκους, αλλά και αναρρίχηση σε κυβερνητικές θέσεις, συνιστούν τις βασικές στρεβλώσεις του συνδικαλιστικού κινήματος σήμερα, μετατρέποντας τους εκπροσώπους του σε πόλο κοινωνικής άπωσης.
Γνωστοί συνδικαλιστές όχι μόνον έχουν πάψει να εκφράζουν τα συμφέροντα εκείνων που εκπροσωπούν αλλά εμφανίζονται να κρατούν για τον εαυτό τους ρόλο συνδιαχειριστή της εξουσίας, με τα... προνόμια που αυτή συνεπάγεται.
Σε περιβάλλον έντονης εσωστρέφειας, ως προς τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας, και κακώς εννοούμενης συναδελφικής αλληλεγγύης, στα όρια της ομερτά, συνδικαλιστές μοιράζουν συμμετοχές σε πανάκριβα διοικητικά συμβούλια και επιτροπές, με συντεχνιακή ρητορική αλλά... πλήρη κυβερνητική πρακτική.
Παρά τις σημαντικές αλλαγές που συντελούνται στο οικονομικό και κοινωνικό στερέωμα, με τους όρους απασχόλησης να αλλάζουν δραματικά και την ανεργία να εκτοξεύεται σε πρωτόγνωρα επίπεδα,εκπρόσωποι του συνδικαλιστικού κινήματος φαίνεται να έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, αμαυρώνοντας συνολικά το κίνημα. Έλεος!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου