Οδυνηρή είναι η πραγματικότητα για το δήμο Λουτρακίου Περαχώρας, ιδιοκτήτη της άδειας καζίνο Λουτρακίου και συνκοινοπρακτών μέλος της Club Hotel Casino Loutraki που διαχειρίζεται τη συγκεκριμένη άδεια.
Μιας άδειας, η οποία όταν αποκτήθηκε, οι ταγοί του τόπου πέραν τα έσοδα που θα απέφερε, την αντιμετώπισαν κι ως πυλώνα ανάπτυξης με τη δημιουργία θέσεων εργασίας και τη συγκράτηση του ντόπιου πληθυσμού. Επίσης προσέβλεπαν και στην αύξηση του κύκλου εργασιών των τοπικών επιχειρήσεων, αφού θα αποτελούσαν το βασικό προμηθευτή της υπό λειτουργία επιχείρησης.
Όλα αυτά ίσχυαν κι ακολουθούσαν αυτή την πεπατημένη, μέχρι την ώρα που το τιμόνι του δήμου Λουτρακίου Περαχώρας πέρασε στα χέρια του Γιώργου Γκιώνη.
Στους τριάντα εννέα μήνες διαχείρισης του τόπου από τη Δημοτική Ανανεωτική Παρέμβαση Πολιτών, ο προσανατολισμός αυτός φαίνεται ως να αποτελεί όραμα κάποιων ρομαντικών από το μακρινό παρελθόν.
«Ωσεί παρών» ο Γιώργος Γκιώνης έχει επιτύχει μαζί με όλα τα άλλα έργα του ο πυλώνας ανάπτυξης για τον τόπο να έχει πάψει να υφίσταται και να αποτελεί πηγή διευρυνόμενων κερδών για τους μεγαλοεπενδυτές του.
Οι βασικοί προμηθευτές της κοινοπραξίας δεν είναι πλέον από το Λουτράκι, ενώ όσον αφορά τη σύνθεση προσωπικού ως προς την καταγωγή του, σ’ αυτό το μέτωπο κάλλιστα θα μπορούσαμε να ομιλούμε περί πραγματικής «σφαγής»!
Αρκεί να αναλογισθεί κανείς ότι στα τέλη του 2006, όταν ο αριθμός του προσωπικού διαμορφωνόταν στα χίλια πεντακόσια περίπου άτομα, οι εξακόσιοι εξήντα περίπου ήταν παιδιά του δήμου Λουτρακίου Περαχώρας. Σήμερα που ο αριθμός του προσωπικού διαμορφώνεται πάνω από τα χίλια επτακόσια εβδομήντα άτομα, το Λουτράκι δεν μετράει περισσότερα από τριακόσια πενήντα άτομα!..
Παροιμιώδη χαρακτηρίζουν οι εργαζόμενοι στην Club Hotel Casino Loutraki την αδιαφορία και ανεπάρκεια του Γιώργου Γκιώνη, ο οποίος ουδέποτε έχει ασχοληθεί με τα προβλήματα των εργαζομένων και συγκεκριμένα με το μείζον για την πόλη πρόβλημα της σύνθεσης του προσωπικού στην Club Hotel Casino Loutraki. «Ο Γιώργος Γκιώνης έρχεται στο καζίνο -παλαιότερα για να συναντιέται με το Ρόνι Αλόνι- για να πηγαίνει γυμναστήριο ή το spa που διαθέτει το ξενοδοχείο, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των συμπολιτών του που θα συναντούσε ως είναι φυσικό στο spa Λουτρακίου. Ας έλθουν να μας ζητήσουν κάποιοι να ψηφίσουμε στις δημοτικές εκλογές το Γιώργο Γκιώνη, όπως έγινε το 2006. Θα το κάνουμε… Δαγκωτό μαύρο»!
Οι εργαζόμενοι δε σταματούν μόνο εδώ. Μοιραία προχωρούν στη σύγκριση τι γινόταν επί ημερών Παύλου Παύλου. Δεν επικροτούν την πολιτική του σ’ ολόκληρο το φάσμα της. Ωστόσο, επισημαίνουν ότι ο Παύλος Παύλου διατηρούσε σταθερή τη σύνθεση του αριθμού των εργαζομένων, ελέγχοντας στο τέλος κάθε μήνα ποιος αποχωρούσε και ποιος εισερχόταν στην επιχείρηση. «Αντίθετα, από την ημέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του ο Γιώργος Γκιώνης, το καθεστώς αυτό έπαψε και σήμερα στην επιχείρηση οι ντόπιοι είμαστε πολύ κοντά να γίνουμε η ισχνή μειοψηφία στη σύνθεση των εργαζομένων και τον τόπο προέλευσής τους». Χειρότερα τα πράγματα γίνονται όταν ανεβαίνει κανείς την κλίμακα της ιεραρχίας επισημαίνουν. Πάνω από το βαθμό του προϊσταμένου οι Λουτρακιώτες είναι «σαν τη μύγα μες το γάλα» υπογραμμίζουν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, κάθετα έχει μειωθεί κι ο αριθμός των προμηθευτών έναντι αυτών που προϋπήρχαν μέχρι τέλους του 2006. Εκτός κάποιων που έχουν ή διατηρούν την πρόσβασή τους με διάφορους τρόπους, όλοι οι άλλοι παλαιοί δεν υφίστανται πλέον ως προμηθευτές για την Club Hotel Casino Loutraki.
Αυτόματα, στους τοπικούς παρατηρητές γεννάται και πλανάται ένα ερώτημα που αυτονόητα καθίσταται εντελώς φιλολογικό: Ο Γιώργος Γκιώνης άσκησε ποτέ μέχρι σήμερα το στοιχειώδη έλεγχο σε οποιοδήποτε θέμα που αφορά τη λειτουργία της Club Hotel Casino Loutraki ή απλά περιοριζόταν να λέει μάλιστα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου